| இன்று | அன்று |
| ஆயிஷத்து பாக்கிரா அலிக்கமா லின்மனைவி! அரசுப் பணியில் அலிக்கமால் ஒருகுமாஸ்தா! ஆயிரத்து எண்ணூறு அவனுக்கு வருமானம்! ஒண்டுக் குடித்தனம்; ஓயாத பற்றாக்குறை! உள்ளதைக் கொண்டு நல்லது காணும் உயர்ந்த மனநிலை ஆயிஷாவுக் கில்லை! அவள் அடிக்கடி அரற்றுவாள்; எகிறுவாள்! கண்ணைக் கசக்குவாள்; கணவனை ஏசுவாள்! “பிழைக்கத் தெரியாத பித்துக் குளியாக எனக்குக் கிடைத்தது இருக்குதே?” என்றவள் அங்க லாய்ப்பாள்; அடிக்கடி சண்டைதான்! வேறு வழியில்லை விலகவும் மதியில்லை! மனைவியின் அழுத்தத்தால் மாறினான் அலிக்கமால்! கைகூ சாமல் கையூட்டு வாந்கினான்! காசு சேர்ந்தது கஷ்டமும் மறைந்தது! ஆனால் ஒருநாள் அவன்லஞ்சம் வாங்கையில் கையும் களவுமாய் காவலர் பிடித்தனர்! வேலை போனது; வீதிக்கு வந்தானே! |
டமாஸ்கஸ் நகரின் தலைவர்; கவர்னர் அமர்பின் அப்துல் அஜீஸெனும் நல்லார்! நீதி வழுவா நேர்மை யாளர்! நிலைத்த புகழின் நேரடி முகவரி! அந்தத் தலைவரின் அன்பு மனைவி அருமை பாத்திமா ஒருநாள் சொன்னாள்: “பிள்ளைகள் தமக்குத் துணிமணி எடுக்கனும் துட்டுஎதுவும் இல்லைகையில்! ஒருவாரச் சம்பளத்தை ஒன்றாகக் கொடுத்தால் எடுத்து விடலாம் ” என்றவள் சொன்னதும் துடித்துப் போனார் தூயவர் அஜீஸும்! “என்ன பாத்திமா, இப்படிப் பேசுறே? ஒருவாரம் பதவியில் ஒட்டியிருப்பேன் என உத்தர வாதம் உள்ளதா? யோசி! மக்கள் என்னை மாற்றிட நினைத்தால் மாசுகள் பட்டு மருகனும் அல்லவா? வேண்டாம்; வேண்டாம்! வீண் பழி நமக்கு!” என்றனர் கவர்னர் என்னே நாணயம்! அந்த அப்துல் அஜீஸும் அவரது மனைவியும் இந்த அலிக்கமாலும் இவரது துணைவியும் சொந்த பந்தம்தான்! சோதர முஸ்லிம்கள் தான்! என்ன செய்வது? சொல்லுங்கள்…. என்ன செய்வது? |